ارزیابی مهارت همدلی و ارتباط آن با برخی از عوامل دموگرافیک در دانشجویان مامایی

پیش‌زمینه و هدف: همدلی یک عنصر ضروری در عملکرد مامایی است که نقش اساسی در ایجاد و کیفیت ارتباط با بیمار دارد. ارتباط مؤثر، گرم و همدلانه، نتایج بالینی را بهبود بخشیده، در پیشرفت درمان و افزایش انگیزه بیمار برای شرکت فعال در درمان مهم است. با توجه به اهمیت همدلی در کیفیت رابطه و نتایج درمان این مطالعه باهدف بررسی مهارت همدلی در دانشجویان مامایی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1394 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. در این مطالعه کلیه دانشجویان مامایی ترم 5 و 7(73 نفر) و 219 مادر باردار شرکت کردند. به ازای هر دانشجو 3 مادر باردار به شیوه نمونه‌گیری در دسترس، وارد مطالعه شدند. جهت ارزیابی عملکرد همدلانه دانشجویان، پرسشنامه تعدیل‌شده "درک بیمار از همدلی پزشک"، توسط مادران باردار شرکت‌کننده و جهت ارزیابی همدلی، پرسشنامه" همدلی جفرسون ویژه پزشکان و پرسنل بهداشتی" به روش خودارزیابی توسط دانشجویان تکمیل شد. سپس اطلاعات وارد نرم‌افزار SPSS شده و در سطح آمار توصیفی مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین نمرات عملکرد همدلانه دانشجویان (58/9±38/89) و میانگین نمرات همدلی (01/6±36/80) بود. نتایج نشان دادند بین عملکرد همدلانه با برخی از اطلاعات دموگرافیک دانشجویان رابطه آماری معنی‌داری وجود دارد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد مهارت‌های همدلی دانشجویان مامایی در سطح خوب است بااین‌حال با توجه به اهمیت همدلی در بهبود نتایج بالینی، تقویت فضای همدلی بین دانشجویان و بیماران ضروری به نظر می‌رسد.